Wypowiedzenie umowy faktoringu

Umowa faktoringowa jest tzw. umową nienazwaną. Stosuje się w tym przypadku przepisy kodeksu cywilnego, które dotyczą przelewu wierzytelności.

Umowa faktoringu zawierana jest z zastosowaniem zasady swobody umów. Innymi słowy, strony umowy mogą ją ukształtować w sposób dowolny. Takie zasady dotyczą też wypowiedzenia umowy. Warunki wypowiedzenia mogą być ustalone samodzielnie przez strony. Doświadczone firmy faktoringowe mają już swoje wypracowane standardy, które często są wzorem dla innych faktorów.

Okres umowy faktoringowej

Umowa faktoringowa, jeśli jest zawierana po raz pierwszy, najczęściej obowiązuje przez jeden rok z możliwością przedłużenia. Ma też możliwość wypowiedzenia przez każdą ze stron przed upływem terminu zakończenia umowy. Oczywiście są umowy faktoringowe zawierane na czas nieokreślony. Takie kontrakty, co zrozumiałe, również mogą być wypowiedziane. Przyczyny wypowiedzenia umowy faktoringowej mogą być różne. Przede wszystkim ze względu na to, że firma nie potrzebuje już takiego finansowania, przedsiębiorca znalazł innego operatora faktoringu albo też proces uzyskiwania finansowania jest skomplikowany i długotrwały.

Jak już wspomnieliśmy, termin wypowiedzenia umowy może być ustalony dowolnie przez strony. Zwykle jednak termin wypowiedzenia takiej umowy to miesiąc, a umowy zawartej na czas nieokreślony – trzy miesiące. I tu ważna uwaga. Wypowiedzenie umowy jest czymś innym niż odstąpienie od umowy. Rozróżnienie ma znaczenie w przypadku umów podpisywanych elektroniczne. Gdy dojdzie do odstąpienia, to umowa będzie uważana za taką, która wcześniej nie była zawarta. W takiej sytuacji obie strony musza zwrócić wszystkie świadczenia, które wobec siebie wykonały.

Wypowiedzenie umowy faktoringu

Wypowiedzenie natomiast nie ogranicza obowiązku wypłaty wynagrodzenia stronie (w tym przypadku faktorowi) za czas, w którym umowa obowiązywała.

Warto wiedzieć, że coraz więcej firm faktoringowych rezygnuje z typowych umów faktoringowych, zamieniając je na możliwość oddania do finansowania nawet pojedynczych faktur. Jest tak chociażby w faktoringu Monevia. Przedsiębiorca nie musi deklarować liczby i wartości faktur, które zamierza sfinansować. Co więcej – faktury mogą mieć niski nominał, już od kilkuset złotych. Jest to celowo przyjęta strategia Monevii. Wspiera głównie mikro i małe firmy, które właśnie wystawiają małą liczbę faktur miesięcznie lub o niskich nominałach. Dodatkowo do współpracy z klientami Monevia podchodzi bardzo elastycznie wiedząc, że większość dzisiejszych biznesów działa online, bez zbędnych formalności. Jak to możliwe?

W „tradycyjnym” faktoringu przedsiębiorca po wystawieniu faktury z odroczonym terminem płatności zgłasza się do faktora z wnioskiem o sfinansowanie należności. Procedura zakłada żmudną weryfikację transakcji, która ma na celu zbadanie wiarygodności finansowej płatnika faktury. Ustalany jest również maksymalny limit finansowania, a także minimalna wartość faktury, którą można objąć faktoringiem. Końcowym etapem procesu jest podpisanie umowy faktoringowej. Dopiero potem można przekazywać faktury do finansowania.

W mikrofaktoringu procesy przebiegają zdalnie, online dzięki dostępowi do systemu internetowego. Wystarczy „wrzucić” fakturę do systemu, a ten po automatycznej weryfikacji kontrahenta, wyświetla na ekranie cenę za sfinansowanie należności. Po zaakceptowaniu warunków i potwierdzeniu faktury z płatnikiem, pieniądze przekazywane są na konto przedsiębiorcy. Faktor zaś czeka do terminu płatności na przelew od płatnika faktury w uzgodnionym terminie. Cała procedura odbywa się bez długofalowych umów ramowych i dokumentacji papierowej. Zatem w tym przypadku nie ma też czego wypowiadać, gdyż każda faktura to pojedyncza transakcja. Dostęp do systemu transakcyjnego jest całkowicie bezpłatny 24/7. Przedsiębiorca sam decyduje ile i jakie faktury chce finansować oraz w jakim momencie.

Wypowiedzenie umowy faktoringu dotyczy ramowych warunków współpracy. Najczęściej takie umowy stosują faktorzy tradycyjni lub w sytuacji, gdzie przedmiotem finansowania są należności o bardzo wysokich nominałach, rzędu nawet kilku milionów. Wówczas podpisanie takiej umowy ramowej wydaje się zasadne, chociażby pod względem ryzyka transakcyjnego. Natomiast w przypadku mikrofaktoringu nie stosuje się warunków długookresowych, gdyż to oferta elastycznie dopasowana do bieżących potrzeb klientów. Pozostawia pełną dowolność decyzyjną po stronie klienta. W praktyce zdarzają się przypadki gdzie klienci finansują swoje należności stale, a potem rezygnują ze współpracy, by znów powrócić do niech po kilku latach. Warunki współpracy dyktuje sam klient, a elastyczne systemy transakcyjne wspierają go w procesach zarządzania swoimi należnościami.